Sjoerdje's blog: Overleden

Overleden

Vrijdag ochtend schrok ik om half 6 wakker. Mijn telefoon ging, in eerste instantie dacht ik dat mijn wekker ging. Maar ik zag ineens heit en mem staan.

Die dag er voor was ik bij mijn mem geweest. Mijn pa belde mij en zei dat ze in laatste fase was.. ik dacht dat het wel mee viel. Ik was namelijk dinsdag bij haar geweest met benjamin en was ze vrolijk en achter de laptop.

Toch had ik een raar gevoel en wou ik mee met mijn zusje om even bij mijn mem te kijken. Wat ik toen daar aantrof schrok ik erg van. Dit was niet de moeder die ik dinsdag had gezien. Ze was er nauwelijks bij en viel steeds weg. Het deed mij erg zeer om haar zo te zien.

We zijn paar uur bij haar geweest en toen naar huis gegaan. Ik wist dat het niet lang zou duren maar had nooit gedacht dat het zo snel zou gaan.

Die vrijdags dat ze overleden was waren we 6uur bij mij vader. Hij zei dat hij de hele nacht bij haar is geweest en dat jij een klein kwartiertje in slaap was gevallen op de bank. Toen heeft mijn mem haar kans genomen. Om 4uur is ze helaas overleden. Ze heeft een hartstilstand gehad daar ben ik erg blij om. Geen pijn of niet gestikt. En ze is in haar slaap heen gegaan want ze lag in slaap houding.

We hebben toen even met z'n allen gezeten. En daarna de bode gebeld. Toen zijn Gerrit en benjamin weggegaan en mijn oudste zus en haar vriend ook. Ik,mijn zusje en haar zieke vriend zijn bij mijn vader gebleven. Hij wou mijn moeder zelf wassen en aankleden. En wou wouden hier graag bij zijn. Het was een raar gezicht maar was ook een vredig gevoel.

Daarna is ze in haar kist neergelegd, die stond een week lang op de plaats waar haar bed heeft gestaan. In de huiskamer tegen over de tv.

Het is morgen een week geleden dat ze is gecremeerd. Mijn vader zijn ongeluks getal, 13-02-13... 13 is zijn ongeluks getal.

We hebben mijn moeder in de zaal getild en een verhaal voorgedragen. Deze heeft ze zelf allemaal nog gelezen. We hebben ook naar de oven getild en bij haar geweest tot het einde. We zijn bij haar gebleven tot de over dicht ging.

Het was een erg dubbel gevoel. Mijn lieve mem was er niet meer, weg en niet meer tastbaar. Toch geeft het zo veel rust, ze was zo harde vechter en wou zo graag beter worden. Maar dat mocht helaas niet. Ook wat mijn zusje in haar verhaal zei mijn lieve mem heeft niet verloren, maar haar strijd opgegeven om langer bij ons te kunnen zijn. Want ze kon een zwaardere chemo maar was er riskant.

Ik ben zo trots op haar. Iedereen kan een voorbeeld nemen aan haar. Nooit klaagde ze over pijn en bleef vechten wat voor negatief bericht ze ook kreeg. En haar crematie heeft ze allemaal zelf geregeld. De bloemen uitgezocht de kaart de kist, de advertentie noem maar op.

Ik voel me erg leeg en voelt zo raar. Ik kan haar niet meer sms'en en niet meer kletsen aan de telefoon,geen boodschappen meer voor haar halen of samen naar de subway.

Ik zal je missen lieve mem

We zullen je missen,
als moeder, zus en vrouw.
Je ging veel te gauw

We zullen je missen,
ook als vriendin.
Maar we zullen je het meest missen,
in dit gezin.

We zullen je missen,
met alles wat we samen deden.
Maar we zullen het onthouden,
als een kleurrijk verleden.

Oh, wat zal ik je missen,
maar het belangrijkst is voor mij:
deze tijd vol pijn en lijden,
is nu eindelijk voorbij.

Rust zacht leave mem